Van Bogor naar Jakarta 20 november 2011

Zondag 20 november 2011
Vanochtend werden we om half 8 wakker van de wekker. Gelukkig had Inge nu ook goed geslapen. Eerst even wakker worden, samen een kopje thee drinken en wat kletsen.
Vandaag hebben we geen haast. Niet dat we dat de afgelopen dagen wel hadden maar alles gaat in langzaam tempo. Even douchen, aankleden, de tassen alvast een beetje inpakken en toen…op naar het ontbijt. Het was half 10 en wat schetst onze verbazing het ontbijt is weg??
Op de bon van onze kamer staat dat we tot 10 uur kunnen ontbijten??
Maar wat blijkt het ontbijt is verplaatst. Nou niet alleen verplaatst het is ook al bijna afgeruimd. Nog net ieder twee bruine boterhammen kunnen toasten en twee gebakken eitjes weten te scoren. Wel een karig ontbijt maar ja we hebben iets binnen. Na het ontbijt pakken we onze tassen verder in en checken we uit in de lobby. Onze tassen kunnen gelukkig in een gesloten kamertje van het hotel staan. Zo nu kunnen we nog even een dagje Bogor bekijken.
En vandaag doen we het niet te voet maar gaan we met de plaatselijke busjes.
We willen eigenlijk naar de wajangpoppenfabriek maar in hotel is daar niets van bekend.
Wel een winkel maar die vinden we uiteindelijk ook niet. We laten ons ergens in de stad afzetten en lopen weer een stuk door de straatjes van Bogor. Wederom een groenten en vlees markt waarbij iedereen ons weer lachend naroept. Eigenlijk is het ook wel raar twee blanke vrouwen alleen. We horen later op de dag van Enna dat sommige mensen hier nog nooit een blanke heeft gezien. Vandaar dat iedereen zo lacherig doet in de winkels. Bogor is ook echt een stad waar -denken wij- de toeristen alleen naartoe gaan voor de botanische tuin en een overnachting en dan weer weggaan. We pakken een tweede busje een andere kant op.
Op een gegeven moment wordt het rustiger op straat en besluiten we uit te stappen om weer rustig terug te lopen. We betalen 2000 IRP p.p. dus ongeveer 20 cent voor het busritje,
en lopen dezelfde weg weer terug. Nou je raad het zeker al….. weer geroep hello miss foto foto!!! We zijn een ware lopende attractie. We komen weer van alles tegen op onze weg terug vissen, vogels, kippen. Aan het einde van de straat zien we het winkelcentrum alweer.
We besluiten eerst nog even een kopie mie-soup te nemen en dan even winkels kijken.
Allebei een mie-soup en een flesje sprite kostte b99j elkaar 18.000 IRP dus 1,80 euro.
Als we naar beneden lopen zien we een mannetje ijs schaven. We kijken even en wat blijkt hij maakt cendol..LEKKERRRRR !! Inge durft het niet aan dus ik neem er zelf een. Leuk het word in een plastic zakje gemaakt. Waarschijnlijk zal ik hem nooit meer ZO lekker drinken. Na een poosje in het winkelcentrum te hebben rondgelopen zijn we het goed zat. Wat een herrie zeg en een drukte, tja het is ook zaterdag. We pakken om even over tweeën het busje weer terug naar het hotel. Van half 3 tot half 4 nog even bij het zwembad gelegen en toen aan gaan kleden.
Inge probeert nog even Niels te pakken te krijgen via wifi, ik speel even een spelletje en pas op de tassen. Om even kwart voor 4 krijgen we een sms van Enna, onze chauffeur is er al. Gauw alles bij elkaar gepakt en ja hoor daar staat hij al op de parkeerplaats. Alles ingeladen en hop richting Jakarta. Het is erg druk op de weg. Het eerste stuk veel file en heeel veel getoeter.
Rond half 6 rijden we Jakarta binnen. Op een gegeven moment hebben we het idee dat we rondjes rijden. En dat klopt ook, en dan ineens zien we Enna staan.
Zij rijdt met ons mee naar ons volgende verblijfadres, het boardinghouse. Enna vertelt dat we in het noorden van Jakarta verblijven. Dicht bij de projecten dus ook in een minder rijke wijk.
Maar wel veilig. Om ongeveer 6 uur komen aan, we bekijken onze kamer en frissen ons even op. De “huisbazin” is erbij gekomen en we betalen gelijk maar even onze kosten. Hebben we dat maar weer gehad. kosten 800.000 voor 4 nachten. Dus 10 euro per persoon per nacht.
Het boardinghouse is een soort flat. Wij zitten op de begane grond. De verdieping telt 12 kamers. Enna vertelt dat de benedenverdieping niet zo geliefd is vanwege het bereik me de mobiele telefoon. Boven gaat dat beter en daar “wonen” dan ook mensen die hier voor langere tijd verblijven. Inmiddels is ook Whula (??) gekomen. Zij is een van de partners van het project Aulia. En ook zij gaat ons begeleiden de komende week. Met zijn vijven gaan we een hapje eten. Dit keer op geen uitgebreide tafel maar een vis van de barbecue met rijst en groenten.
Er zit een goeie pittige chili bij en een overheerlijke kechap manis. Gelijk even merk genoteerd, die gaan we straks eerst eens kopen. Na het eten nog even snel wat ontbijtspullen gekocht en daarna splitsen onze wegen weer. We spreken af dat we morgen om 8.30 klaar staan om opgepikt te worden. Inge en ik gaan nog even naar onze kamer en drinken een kopje thee.
We besluiten toch nog even naar buiten te gaan om wat schoonmaakspullen te kopen.
We willen toch even een sopdoekje over de tafel en het kastje halen. Dus we gaan weer naar buiten. Onderweg komen we weer allerlei lekkernijen tegen. Sate, martabak, nasi noem maar op. De verleiding is hier moeilijk te weerstaan. Maaaar we hebben een goed excuus.
Toen we met Enna en Whula zaten te eten durfden we beiden niet zoveel te pakken.
We hebben alleen een paar stukjes vis, wat rijst en wat groenten op. En dat smaakte trouwens ontzettend goed hoor. Maar nu lusten we wel weer wat. We komen langs een kraampje waar het heerlijk ruikt, op de barbecue liggen lekkere satéstokjes. We zijn gauw om, ff snel een sateetje. Maar ook dat is anders als in Nederland…sate bij ons is 3 stokjes en hier 10, met een bak rijst erbij. Dat was ff schrikken dat was nou eigenlijk niet de bedoeling. De saté smaakt echter zo goed dat alle 20 stokje verdwijnen. Afgerekend 38.000 IRP dus 3,80 voor 20 satéstokjes met rijst. We lopen terug naar onze kamer, drinken nog een kop thee en praten nog wat. Om 12.15 slapen !! Want morgen weer vroeg op voor onze eerste werkdag.