3e dag Aulia

Woensdag 23 november 2011
Goed geslapen vannacht, alhoewel het wéér niet lang was. Om ongeveer 1 uur ging het licht pas uit. Het is vandaag alweer de derde dag dat we voor Aulia aan de slag gaan wat gaat dat toch snel allemaal. Vandaag beloofd wel een vrolijke dag worden als het goed is. Om kwart voor 9 komen Wulan en Farah met de taxi voorrijden. De planning is dat we de spullen bij Pal Meriam brengen. Een optocht door de stad met de kinderen in hun nieuwe verkleedkleren. Dan “Setting ECE” en wat dat is weten we nog steeds niet, maar dat zien we wel. Daarna boeken kopen voor de mobiele bibliotheek en deze kaften. We stappen in de taxi en rijden maar. Het is weer een drukte van jewelste in de stad met auto‘s, brommer en bussen. We beginnen af en toe toch wel wat last te krijgen van alle uitlaatgassen. Prikkende ogen, benauwd en prikkelende neus. Maar goed, we komen even over 9 aan bij Pal Meriam. De kinderen staan allemaal al te wachten Om beurten komen ze ons weer begroeten geven een hand en brengen onze hand naar hun voorhoofdje te brengen. Dan worden ze netjes in een rij gezet en Farah vertelt de kinderen dat wij kleding hebben gekocht en speelgoed. De juf roept: Satu-Dua-Tiga (1-2-3) en alle kinderen roepen in koor “Terima Kasih” (dank je wel) Wij hebben inmiddels ook iets geleerd dus Inge en ik roepen tegelijk: Sama-sama (geen dank) Alle moeders moeten er hartelijk om lachen.
Dan is het tijd om te verkleden. Er wordt vertelt welke verkleedkleren er allemaal zijn en daarna kunnen de pakketjes worden uitgedeeld. Maar dat is bijna niet nodig, alle moeders graaien al in de tas om voor hun kind een leuk pakje te bemachtigen. Stuk voor stuk worden de kinderen in de pakjes gehesen. Eigenlijk hebben we heel erg medelij met de kinderen. Het is regenseizoen hier en je loopt continue te plakken. De pakjes zijn van goede kwaliteit dus zitten volgens ons best wel warm. En als je dan ook sommige kopjes bekijkt is het toch net of ze het niet leuk vinden. Farah en Wulan verzekeren ons dat de kinderen dit soort dingen helemaal geweldig vinden. Nadat alle doktoren, verpleegsters, militairen en politie-agenten klaar zijn krijgen ze allemaal een vlaggetje van Indonesië. Alles word in een rij gezet en zingend gaan we wat straatjes van sloppen door. Daarna gaan we ook al zingend de grote straat op. Ik ga niet meer vertellen dat we veel bekijks hebben. Wulan vertelt dat ze dit soort optochtjes ook vaak houden om het werk van Aulia te promoten. Hoe meer kinderen zien dat het leuk is om naar school te gaan hoe beter. En dat schijnt te werken, gelukkig maar. Na een klein half uurtje zijn we weer terug bij het klaslokaal. Iedereen vind het erg jammer dat de kleding weer terug moet, sommige dachten dat het mee naar huis mocht. Helaas gaat da niet we hebben 21 setjes gekocht en deze gaan ook rouleren over de andere scholen. Dan gaan de kinderen weer naar huis en moeten wij aan de bak. De klas moet versiert worden. De kinderen zijn al begonnen met gekleurde slingers. Deze gaan wij afmaken en ophangen. Van Farah krijgen we een lesje origami. We beginnen met de beroemde zwaan. Met wat hulp lukt die wel maar om een tweede zelf te maken….Dan doe ze een ballon voor, nou dat moet wel gaan lukken…en inderdaad in een mum van tijd heeft Inge er 12 stuks gemaakt. Farah en Wulan laten ons even alleen, zij zijn islamitisch en gaan even bidden. Intussen komt een van de vrijwilligers met lekkernijen aanzetten. Eerst een langwerpige deegbal met een vulling, we proeven LEKKER !!
De vulling is lekker pittig dus houd het er bij 1 en aangezien ik op gewicht moet blijven neem ik er nog 1. Daarna komt ze nog aan met tempé en een bak witte dril en bruine soep eromheen.
Van Farah horen we later dat het een soort rijstpudding is met goela-djawa.
Als Wulan en Farah terugkomen is het tijd om te gaan op naar de boekenwinkel. We nemen de ankot en rijden er heen. Het blijkt een groot warenhuis te zijn: Gramedia. En een verrassing Iyung is er ook, gezellig. We gaan naar de 2e verdieping de kinderboeken afdeling.
?????? dachten wij, waar in hemelsnaam moeten we beginnen. Wat is leuk? We hebben geen idee, want WAT zoeken ze. Gaandeweg komen we erachter wat ongeveer de bedoeling is. Alleen neutrale boeken dus zonder geloofsovertuigingen. En na een paar uur hebben we dan eindelijk alles bij elkaar. 100 boeken voor de mobiele bibliotheek en nog een paar voorlees/prentenboeken en posters voor de schooltjes. Helemaal blij verlaten we het luxe warenhuis. We hebben trouwens zelf nog even voor de goody-bags kleurboekjes gekocht.
We vinden een taxi en rijden weer terug aar het Aulia kantoor. Onderweg stapt Farah uit om noodles te kopen. En even later zitten we gezellig met zijn vijven heerlijk te eten, na te praten
en nemen het programma voor donderdag door. Tijdens het gesprek komen we erachter dat het kaften van de boeken niet meer gaat lukken. Dus stellen wij voor een deel mee te nemen om onze kamer te gaan kaften. Prima hebben we weer wat te doen. 50 boeken gaan er weer mee een rol kaftplastic, plakband en scharen en zo worden weer netjes door de chauffeur van Aulia thuisgebracht. We hebben al iets gegeten de noodles, waren ook weer heeeerlijk dus we gaan maar direct aan de slag. Het is 6 uur dus tijd genoeg. We kletsen, knippen, plakken en voor we het weten is al het plastic op en zijn er nog zo’n 10 boekjes over. Nou die mogen de leraressen doen hoor. We halen nog even snel een sateetje verderop in de straat en peuzelen dit tijdens het schrijven van het verslag op. Vanavond willen we echt op tijd naar bed.
En zoals het er naar uitziet gaat dan wel lukken. We gaan moe maar met een goed gevoel naar bed. Hier doen we het toch voor. Onze kleine druppel op die o zo grote plaat…dat hij maar lang mag blijven sissen….welterusten en sampai pagi.